Weekend

Weekend

De zaterdag starte heerlijke ontspannen. We hoefde geen wekker te zetten (maar door het licht en het verkeer wordt je hier vanzelf wel om 7 uur wakker) en konden daarna rustig aan doen. We zouden vandaag eerst even langs gaan bij Cocky op haar werk om een bal te kopen. We hadden voor die middag een wedstrijd gepland maar dan moest er natuurlijk wel een bal zijn, dus die gingen we voor de zekerheid kopen. Daarna zijn we naar de supermarkt gegaan om wat koekjes, snoep en sap te kopen voor die middag. David had al gezegd zorg dat je genoeg hebt voor het andere team en voor de kinderen uit de buurt. We kochten daarom ruim 200 kleine pakjes koekjes om uit te delen en grote flessen sap die we met water konden mengen. Na het boodschappen doen zijn we de spullen bij Mwangaza gaan brengen. Daar waren de kinderen net bezig met een soort dansles. Het is leuk om naar te kijken maar tegelijkertijd een beetje gênant dat de gemiddelde 10 jarige Keniaan meer 'moves' heeft dan je zelf hebt.

Vervolgens zijn we naar juf Alice gelopen. Maarten is daar nog niet geweest en ze had ons uitgenodigd om langs te komen. Juf Alice heeft het allemaal net wat beter voor elkaar dan juf Ancilla. Ze heeft een groot stenen huis wat ze nog steeds aan het uitbreiden is. Ook heeft ze televisie en een aparte keuken en ook de badkamer is bijna af. Ze heeft visite dus er kijken wat kinderen naar de televisie, wij mogen erbij gaan zitten maar dan trekt ze zich even terug naar haar zieke moeder die bij haar woont en de visite die ook in de slaapkamer zit. Haar dochter is inmiddels eten aan het voorbereiden en zo kijken we ruim een uur (!!!) kindertelevisie. Ik had nog nooit een hele aflevering van bob de bouwer of Angelina ballerina gezien en ik hoop ook dat nog een keer mij bespaart zal blijven. Leuk is als je hier te gast bent in Kenia ze altijd iets te eten voor je maken, maar pas na bijna 1,5 uur krijgen we wat te drinken. Daarna eten we rijst met bonen en praten nog over van alles. Ik vind het altijd fijn om bij juf Alice te zijn want ze vraagt me ook bijna nooit om iets. De andere juf begint altijd over projectjes die ze wil doen maar waar ze geld voor nodig heeft, dat doet juf Alice nooit.

Het is inmiddels al half drie geweest als we afscheid nemen van de juf en haar familie en we vertrekken naar het voetbalveld. We weten niet zo goed waar het is dus stappen achter op een brommer maar we hadden het ook wel kunnen lopen. De kinderen van Mwangaza zijn allemaal al aanwezig en de jongens zijn al aan het warmlopen. Ik zie echter nog geen tegenstander maar het is dan ook nog geen drie uur. Soms vergeet ik even waar ik ben en ga ik ervan uit dat als we om drie uur afspreken de wedstrijd ook om 3 uur al beginnen. Uiteindelijk begint de wedstrijd nog voor half 4. De tegenstander is wel iets ouder dan de meeste van de Mwangaza jongens maar de wedstrijd gaat voor een groot gedeelte gelijk op. Maarten had nog gedacht om misschien mee te doen maar als hij ziet hoe fel het er aan toe gaat is hij blij dat het niet een tenue aan heeft. Er wordt echt hard gestreden en niemand wil verliezen. Na een kwartier krijgt Mwangaza een vrije trap net buiten de 16 (of waar de 16 zou moeten zijn, lijnen hebben ze niet). De bal gaat er met een mooie boog in en iedereen rent het veld op om het te vieren. De spelers zelf maken achterwaartse salto's en zijn ook helemaal blij. Ik zal jullie een verder gedetailleerd wedstrijd verslag besparen maar het wordt uiteindelijk 4-3 voor Mwangaza waarbij de tweede helft ruim een uur en een kwartier duurt. We delen geen koekjes en sap meer uit omdat er meer dan 300 mensen langs het veld staan te kijken, als we nu een pak koekjes open maken wordt het 1 grote chaos want van de 300 zijn het denk ik 250 kinderen. We geven de tegenstander een doos koekjes en een grote fles sap. Het is voor Mwangaza de derde wedstrijd en de eerste die ze winnen. Het is 1 groot feest. Wat ik heel leuk vind is dat we dit een beetje hadden bedacht als Maarten ze laatste activiteit voor hij vannacht vertrekt. Ik dacht, dit vindt hij wel leuk. Maar als ik tijdens de wedstrijd naar hem kijken heeft hij een hele grote grijns op zijn gezicht. Voetbal kijken is sowieso leuk, en als dat dan ook nog met zoveel passie en enthousiasme gaat in de Renesse tenues en hij kon ook nog eens mooie foto's maken in de zon.

Na de wedstrijd vertrekken we snel richting Carel. Daar gaat hij gedag zeggen tegen Peter, Els en Carel. We drinken daar wat en dan gaan we naar ons favoriete restaurant waar we afgesproken hebben met Cocky. We eten met zijn drieën en lopen tegen 9 uur over de brug terug naar huis. Na een kopje thee pakt Maarten zijn koffer in en legt hij alles klaar. Hij vliegt om 05:15 en zal om 02:00 worden opgehaald door een taxi. We gaan om 10 uur slapen en om kwart voor twee gaat zijn wekker. Cocky en ik staan ook even op en lopen met hem mee naar beneden. Ik was best jaloers dat hij al maar huis gaat. Hij is morgen gewoon weer in zijn eigen huis en slaapt in zijn eigen bed. Maar nu om 2 uur in de nacht ben ik niet jaloers en ben ik blij dat ik nog even kan slapen. Ik ben ook nog niet klaar hier in Kenia en moet nog van alles doen om verder te gaan met de plannen voor de school dus ik ben blij dat ik nog 10 dagen langer blijf.

Het is heel leuk geweest met Maarten samen. Ik was vooraf best een beetje nerveus omdat ik tot nu toe steeds alleen was geweest en dan ook lekker mijn eigen gang kon gaan en met niemand rekening hoefde te houden. Nu zou hij mee gaan naar iets waar ik alles en iedereen al ken, zou hij dat wel leuk vinden? Maar volgens mij heeft hij een toptijd gehad en het was ook echt altijd gezellig. Ik vond het leuk om alles met iemand te kunnen delen en om aan iemand te kunnen laten zien hoe mooi en leuk het hier is. Ook tussen ons ging het goed, ik weet niet of dat komt omdat we het vroeger ook wel met elkaar konden vinden of omdat Maarten gewoon de makkelijkste persoon op aarde is (want ik ben dat in ieder geval niet!). Ik gok op dat laatste of op een combinatie van beide. Het zal nu toch even wennen zijn weer alleen, maar dat komt vast ook allemaal weer goed.

Zondag

Vandaag is weer een relax dagje. Ik heb niet zoveel afspraken staan en dat is wel weer fijn. Ik sta wel op tijd op ondanks de nachtelijke onderbreking van het vertrek van Maarten. Ik heb om 9 uur afgesproken bij mama Mathilda, de hoofd mama van het weeshuis om geld te brengen zodat ze eten kan kopen voor het uitje van maandag. Ik had bedacht dat ik daarna dan naar het internetcafe zou gaan om op mijn gemakje alles te bekijken (mn cluppie heeft tenslotte gister gespeeld) en daarna niks meer. Stom van mij dat ik dacht dat je hier bij iemand thuis langs kan gaan, iets afgeven en dan gelijk weer weg. Dus ik drink thee met mandazi's bij mama Mathilda en haar familie en we bespreken nog wat dingen. Na een uur stap ik op en ga ik naar het internetcafe waar ik bijna 1,5 uur zit. Alles lezen, verslag plaatsen, foto's uploaden, appjes beantwoorden, het kost allemaal best veel tijd maar wel leuk om op die manier contact te hebben met thuis.

Vervolgens koop ik een doosje eieren en ga ik terug naar Cocky die druk aan het leren is. Volgende week heeft ze examens en zondag en maandag zijn haar vrije dagen. Ik bak eieren voor de lunch (ik doe echt nooit wat in het huis van Cocky, ja mijn eigen was maar verder maakt zij altijd de thee of het eten, nu heb ik laten zien dat ik ook wel wat kan, eieren bakken!). De rest van de middag is heerlijk relaxt, ik lees wat in mijn boek, werk bij dagboek bij en schrijf wat kaarten. 'S avonds gaan we eten samen met dokter Bea. Zij is hier voor de Rotary en komt uit Rotterdam. We gaan naar de Mnarani club (dat zwembad waar ik donderdag ben geweest) om hamburgers te eten. Helaas zijn de hamburgers op dus neem ik maar een kipsalade die ook erg lekker is. Ik heb daar nog nooit gegeten maar het is leuk en lekker!

Morgen ga ik met de Mwangaza kinderen naar Lunar Park, dat is dat pretpark waar ik vorig jaar ook ben geweest. De kinderen weten nog van niks! Zo leuk dan horen ze morgenochtend als ze wakker worden, ga je maar klaar maken want we gaan naar Lunar Park! Ik weet zeker dat ze dan helemaal los gaan, ik zou er bijna nog eerder voor op staan om erbij te zijn, bijna....