Heenreis

Heenreis.

Zo, op dinsdag 21 juli vertrok ik weer richting Kenia. Deze keer wel iets anders want ik ga niet alleen. Maarten (een oud klasgenoot van de middelbare school waar ik sinds een jaar weer contact mee heb), Peter en zijn vrouw Els. Els is een van de juffen die al heel vaak hier zijn geweest en via wie ik hier ook terecht ben gekomen en Peter werkt bij mij op het STC.

Best spannend om niet alleen te gaan! Alleen is maar alleen maar dat betekent ook dat je eigen baas bent en met weinig mensen rekening hoeft te houden. De dag begon in ieder geval voordelig, de vader van Maarten bracht ons naar Schiphol. Ruim op tijd (vakantietijd dus helemaal geen files) kwamen we aan. Koffers afgeven en na een kopje koffie richting de juiste gate. Daar kwamen we Peter en Els tegen die ook waren afgezet op de luchthaven. Leuk om met andere de 'spanning' voor de reis te bespreken, iedereen had er zin in want we gaan ook een safari van een week maken door Kenia en Tanzania, dat wordt echt heel gaaf denk ik.

Peter en Els hadden stoelen halverwege het vliegtuig en wij zaten achterin in de hoop dat er nog stoelen over zouden zijn voor extra ruimte. Helaas zat het hele vliegtuig proppie vol en er werd door een steward gevraagd of wij ergens anders wilde gaan zitten zodat een gezin bij elkaar kon zitten. Dan kun je natuurlijk geen nee zeggen, ik hoopte nog dat we betere plekken zou krijgen maar niet echt... Maar goed het eten en de service van KLM was echt heel goed en dat gaan die 9 uur toch best snel. In Nairobi moet je langs de visum afdeling, je koffers ophalen en dan buiten naar een andere terminal lopen voor de binnenlandse vlucht naar Mombasa. Gelukkig had ik dit in mei ook al zo gedaan dus wist ik de weg! Ik kon dus gelijk de rol van reisleider op me nemen wat ik natuurlijk heerlijk vind. 'Ja hoor, loop allemaal maar achter mij aan, ik weet de weg!';-)

In die rol ging ik ook in Mombasa wee verder want ik had de taxi geboekt. Gelukkig stond hij er met een bordje met Sara erop dus ook dat verliep soepel. Uiteindelijk kwamen we om half 2 's nachts aan bij Cocky waar Maarten en ik gaan logeren de komende tijd. Peter en Els rijden nog een stukje door want die hebben ervoor gekozen om bij Carel te verblijven. Cocky was gelukkig vrij de volgende dag dus we hebben nog even gekletst voor we tegen 3 uur (best moe) naar bed zijn gegaan.

Ik werd gelukkig al om 7 uur weer wakker maar ik dacht, dit is wel een kort nachtje, ik ga nog even terug! Inmiddels was de rest van Kilifi allang wakker en dat was ook duidelijk te horen. Het slapen heb ik nog tot 9 uur kunnen rekken maar toen ben ik maar opgestaan. Op t gemakje gedoucht, gekletst en ontbeten (lekker nog eierkoeken en krentenbollen van thuis). Tegen 11 uur vertrokken Maarten en ik richting de kleuterschool, ik had bedacht dat we beide een aparte motor zouden nemen in plaats van gelijk samen op 1, dan kan je ook wat beter om je heen kijken in plaats van je bezig houden met er niet af te vallen. Dus allebei op onze eigen motor vertrokken we richting de school. Al voor de brug begon het te spikkelen, ik dacht nog dat is grappig voor Maarten, eerste dag in Kenia en dan zit hij al een beetje in de regen. Misschien kwam het door deze gedachte maar het begon kort daarna te hozen.... We zijn echt zeiknat geregend, halverwege de route zijn we gestopt om te schuilen en hebben we erg staan lachen omdat we eruit zagen als een stel verzopen katten.

Tegen 11 uur kwamen we aan bij Sara's Kindergarten waar de kinderen zodra ze mij zagen keihard kwamen aangerend. 'SARA, SARA, SARA'! En allemaal gelijk mn hand vasthouden en mijn tas aan willen pakken. In ieder geval een hartelijk ontvangst! Nadat ik de juffen heb begroet zijn we voor de school gaan zitten en heb ik even uitgelegd wie Maarten is, want dat was toch wel een beetje verwarrend omdat ze dachten dat het mijn husband was. Maarten keek zijn ogen uit naar de kinderen die redelijk afgeleid waren door ons bezoek maar toch gingen de lessen nog even door. Om 12 uur was het tijd voor de lunchpauze en ik stelde voor om naar Carel te lopen, dit is vlakbij en ik had inmiddels al 6 oproepen gemist van een voor mij onbekend 06 nummer. Ik had al ingeschat dat dit Peter was dus vond ik het een goed idee om daar dan maar even naar toe te lopen. Daar vonden we Carel, Peter en Els al lekker aan de wijn genietend van het prachtige uitzicht bij Carel. Ze hadden ook een korte maar goede nacht gehad en waren al bij het safaribureau geweest. We konden gelijk aanschuiven voor de lunch (handig gepland van mij ;-)) en na de lunch wilde ik weer terug richting de school. Peter en Els wilde ook mij maar eer werd net koffie gezet door 1 van de jongens van Carel. Omdat ik echt op tijd wel weer weg wilde kwam Maarten met het voorstel om nog even te blijven voor de koffie zo dat ik vast terug kon en hij daarna Peter en Els mee zou nemen. Dat was een fijne oplossing!

In de middag was het weer leuk op school en toen 45 minuten later Maarten, Peter en ELS kwamen lopen kregen ze de volledige show. De kinderen zingen dan liedjes met welkom en begroeten de gasten. Ik ben blij dat ik die show niet meer krijg als ik kom, dat ze het bij mij toch iets gewoner vinden en daardoor voel ik mij wel op mijn gemak. Dat is net zoals als ik naar de juffen thuis ga ze hebben gezegd dat ik niet steeds van alles (kadootjes) mee hoef te nemen, hierdoor heb ik meer vertrouwen in het contact wat we hebben.

Toen de school om half 4 was afgelopen zijn we naar Carel gelopen om weer richting het safaribureau te gaan. De safari moet immers nog betaald worden! We kregen eerst nog een keer de hele planning te horen en toen gingen we over tot de betaling. We hadden een prijs in dollars gekregen en die man haalde vervolgens zoveel wissel trucs en rekensommen te voorschijn dat we uiteindelijk allemaal nog even 100 euro extra betaalde, ik baalde daar erg van en ging nog met hem in discussie maar toen heb ik maar gewoon betaald, ik zag later dat er bijna 1700 euro voor mijn creditcard is afgeschreven.... 8-|

Na het betalen zijn we nog naar Rita gegaan om daar dag te zeggen. Een half uurtje en toen moeste we alweer richting mijn favoriete restaurant in Kilifi waar Cocky op ons zat te wachten. Maarten is gelukkig ook niet moeilijk met eten, hij bestelt gewoon hetzelfde wat wij nemen! Na het eten zijn we naar huis gelopen en na een kop thee lekker naar bed gegaan. Gelukkig speelde de band bij de buren dus lagen we in ieder geval tot na 4 uur 's nachts te stuiteren in bed van de bass. Maar toch hebben we goed geslapen.