Zondag

Zondag.

Op zondag hebben Peter, Els, Maarten en ik afgesproken om naar Mida creek te gaan. Dit is een natuurlijk park op 45 minuten afstand van Kilifi waar ik twee jaar geleden ook ben geweest. Het bestaat uit een 250 meter lange loopbrug naar een gigantisch meer waar een mangrove bos omheen ligt. We staan netjes tien minuten te vroeg te wachten buiten want Carel brengt ons weg. Hij gaat zelf niet meer want dat kan hij niet meer. Daar aangekomen betalen we entree en gaan we met de gids op pad. Twee jaar geleden hadden we een super goeie gids die zo enthousiast vertelde over de flora en fauna. Deze keer is de gids iets minder maar nog steeds wel goed. Peter en Els willen veel foto's maken van vogels en die zijn er volop. De loopbrug is weer wiebelig en ik loop als een na laatste te balanceren en de touwleuning angstvallig vast te houden. Achter mij loopt Maarten en die zegt, je handen los is veel leuker hoor! Ok dan de rest van de brug nog maar even wat spannender maken! Het uitzicht aan het einde van de loopbrug is net als twee jaar geleden prachtig. Het is doodstil en je hebt een heel weids uitzicht. Hierna lopen we over het zand en het opkomende water richting de kano's. We varen rond in zien de mangrove van dichtbij. Er wordt nog van alles verteld en we gaan nog een klein eilandje op. Na een uur zijn we terug op t strand en zit ons uitje naar Mida creek er alweer op.

We lopen terug naar de grote weg (wat toch zo'n 3 km is) en krijgen al snel een matatu die ons verder wil brengen naar Gede. In Gede zijn de oudste ruïnes van Kenia. Het zijn de restanten van een Arabisch dorp van zo'n 1000 jaar geleden. Ik dacht van te voren pfff naar stapels oude stenen kijken. Maar we hadden er een gids bij en die vertelde wel heel leuk. Ik moet dan wel heel de tijd denken aan die film 'slumdog miljonair' waarin die jongetjes ook in de Taj Mahal lopen en rondleidingen geven waar niks van klopt, ik vertrouw niemand meer! ;-)

Hierna liepen we weer naar de grote weg op zoek naar een matatu terug naar Kilifi. Die vonden we snel die deed er alleen erg lang over maar tegen 15 uur waren we toch terug. We hebben Peter en Els uitgenodigd om een drankje te komen doen in ons favoriete restaurant. Want na een hele dag lopen gaat een lekker koude passion juice er wel in! Zij gaan hierna richting Carel en ik ga naar Mwangaza. Maarten gaat terug naar Cocky want die wil wel graag even relaxen, we spreken af om 18 uur in het wifi cafe.

Bij Mwangaza hebben de kinderen net allemaal hun schoolboeken gepakt om te gaan leren in verband met de examens van de komende week. Nou das ook niet gezellig! Ik ga eerst met twee van de mama's een beetje kletsen, of we nog een uitje gaan maken dit jaar en over het overlijden van Bas (hoofdsponsor van Mwangaza die een maand geleden plotseling is overleden). Ook vertellen ze dat Mody (een jongetje uit het weeshuis die nog naar mijn school gaat) vrijdag thuis kwam met zijn nieuwe t-shirt. Hij zei, can you read what is on my shirt? Can you read it? If not I can read it for you! Hij was dus helemaal trots op zijn Sara's Kindergarten shirt. Er komen steeds meer kinderen bij mij zitten. Ik lees met ze in engelse boekjes of help ze met wiskunde. Ook dit kan door gaan voor studeren! Antonella komt ook nog en samen zitten en spelen we met de kinderen. Het is al veel te snel 18 uur dus ik vertrek. Na een half uurtje internetten waarbij vooral mijn ipad steeds dienst weigert gaan we naar Cocky. Die maakt voor ons een bruine bonen met sperziebonen en chapati maaltijd. We mogen van Cocky pas om 22 uur naar bed maar dat kost ons vandaag veel moeite! We gaan om 5 voor 10 al tandenpoetsen zodat we stipt om 22 uur erom liggen, morgen geen wekker, fijn hoor!