woensdag

Woensdag

Woensdagochtend weer netjes om 7 uur opgestaan. Vandaag gaan we naar Mombasa voor een afspraak met iemand die veel weet over grond kopen en landverdeling. Ik ga alleen eerst nog even langs Rita want die heeft onze spijkerbroeken gewassen. Bij Cocky moeten we alles met de hand wassen en dat is geen probleem maar een spijkerbroek (en die worden hier echt vies met al dat rode zand) lukt mij ook echt niet. Ik neem een motor om even heen en weer te gaan maar al voor ik op de brug ben begint het te regenen en niet een beetje spikkelen maar echt hozen. We moeten echt stoppen omdat je gewoon niks meer kan zien, als ik terug kom bij Cocky met de spijkerbroeken ben ik doorweekt en zie ik eruit als een spook met mn net daarvoor zo zorgvuldig aangebrachte mascara.

Echt veel tijd om hierover te treuren heb ik niet want we moeten snel richting het busstation. Daar hebben we afgesproken met Everlyne die mee gaat naar Nyali (een voorstad van Mombasa). Gelukkig vinden we snel een bus die vol genoeg is en gaat rijden. Ik ben blij dat we Everlyne bij ons hebben want zonder haar weet ik niet of we die man hadden kunnen vinden. Maar het is gelukt en ik ben weer wat meer te weten gekomen over het kopen van land. Dat ik dat als buitenlander nog steeds kan doen maar ook dat ik waarschijnlijk meer geld nodig heb dan de 15000 euro die ik in eerste instantie in gedachte had.

Na de afspraak lopen we naar een groot winkelcentrum. Nyali is een vrij rijke buurt en dat zie je ook aan de winkels. We gaan zitten bij een koffie tentje en doen even gek. We bestellen een milkshake, een clubsandwich en een heerlijk stuk chocolade taart! Het smaakt allemaal super maar we moeten dan ook bijna 20 euro afrekenen, terwijl we in kilifi meestal niet boven de 5 uitkomen. Maar het is tenslotte vakantie!

Hierna gaan we met een bus terug, onderweg worden we in een tuktuk nog wel staande gehouden door een agent die onze paspoorten wil zien. In Kilifi gebeurt die eigenlijk nooit maar hier willen ze je toch wel een beetje pesten. Hij kan in mijn paspoort niet het juiste visum vinden omdat er meerdere inzitten van de laatste jaren. Hij weet dus gewoon helemaal niet waar hij naar moet kijken. Everlyne hoeft niks te laten zien en gelukkig mogen we snel weer door.

Terug in Kilifi gaan we gelijk door en kopen nog de laatste schoenen voor de kinderen van de school, het is inmiddels al half 3 dus we moeten opschieten anders zijn de kinderen al naar huis. Gelukkig zijn we snel op school en willen alle kinderen met ons spelen. Maarten besluit ze door de lucht te gooien en dan willen ze natuurlijk allemaal! Hij wordt er al snel moe van maar t levert wel een paar leuke foto's op. Als de kinderen naar huis zijn praat ik nog wat met de juffen. Over hoe het nu staat met de aankoop van een stuk grond tot en met het grote feest wat we gaan geven volgende week vrijdag. Hierna gaan we met juf Ancilla mee naar huis want daar zijn we uitgenodigd. Haar man is er ook en haar kinderen komen 1 voor 1 thuis. Het is gezellig en we krijgen kip met ugali (soort aardappelpuree maar dan van mais) en groente. Ondertussen lopen de kuikentjes over je voeten heen opzoek naar alles wat jij uit je mond laat vallen. Tegen half 7 vraag ik of ze een brommer wil laten komen want ik wil toch eigenlijk wel voor het donker richting het centrum van Kilifi. Daar gaan we nog snel even internetten en daarna naar ons favoriete restaurant. Niet om te eten want dat hebben we al gedaan maar Cocky zit daar met een Nederlandse dokter die hier voor de Rotary is en ook haar man heeft meegenomen. Ze blijken uit Rotterdam te komen (rechterrottekade, mooi!) en we kletsen wat met ze. Ik weet nog steeds niet zo goed wat de rotary nou precies inhoudt, misschien kan iemand mij dat nog een uitleggen! ;-)

We lopen vervolgens maar huis en pakken onze tassen in. We worden morgen om 5 uur opgehaald voor de safari! Ik heb er wel heel veel zin in. Maar 5 uur is best vroeg...

Inderdaad de volgende dag de wekker om half 5 is vroeg. Snel maken we ons klaar want iets over 5 staan de gids, de chauffeur, Carel, Peter en Els beneden op ons te wachten om te vertrekken. Het is een paar uur rijden richting onze eerste bestemming, Lake Jipe. Dit meer ligt op de grens tussen Kenia en Tanzania. Om daar te komen moet je voor een gedeelte over de weg van Mombasa naar Nairobi en daar is 1 weg. Er zijn chinezen bezig om de weg te vervangen (dit kunnen Kenianen blijkbaar niet zelf want die smeren m halverwege met het geld) en dan is het ook nog eens super druk. Het verkeer staat compleet vast! Echt honderden misschien wel duizenden vrachtwagens achter elkaar en alle andere voertuigen proberen er langs alle kanten langs te gaan. Ook onze chauffeur doet goed zijn best en uiteindelijk kost het ons maar 1 uur vertraging. Ik denk dat de meeste chauffeurs er wel de rest van de dag hebben gestaan.

Iets later dan gepland komen we aan in Tsavo west. Dit park loopt tot Lake Jipe en ik ben er nog nooit geweest. Twee jaar geleden was ik aan de andere kan in Tsavo east. Al snel spot ik de eerste olifanten maar die staan wel een paar kilometer bij ons vandaan. Terwijl we door rijden zien we: heel veel zebra's, struisvogels, verschillende soorten gazelle's en andere herten, giraffes en nog 1 olifant ietsje dichterbij maar nog steeds erg ver weg. Iedereen is verrastw door het aantal dieren dat we zien en Maarten bedankt mij nog een keer dat ik hem mee heb gevraagd, hij vindt het prachtig en dat is het ook.

Na 2 uur game drive (dieren zoeken) komen we aan bij het kamp. Het zijn huisjes met een grote eettent in het midden. We zijn de enige gasten in het kamp wat op ongeveer 100 meter van het meer vandaan. Eerst krijgen we een uitgebreide lunch en daarna gaan we even relaxen in ons huisje. Ik doe even een klein dutje want ik ben kapot! Ondertussen is het 4 uur geworden en gaan Peter, Els, Maarten en ik een boottochtje maken op het meer. Eerst gaan we ontzettend hard over het water maar dan komen we bij de nijlpaarden. Ze liggen in kleine groepjes in het water en je ziet alleen hun ogen en neus vaak boven het water uitkomen. Soms verdwijnen ze weer of ze gooien heel die mond open. We kunnen best dichtbij komen en het is een indrukwekkend gezicht die grote beesten in t water. We varen door naar een stuk met veel riet. Volgens de kapitein van het bootje komen hier de olifanten in t water. We varen echt helemaal tussen het riet. Oma Toos had dit rietzeilen genoemd denk ik maar die was nooit op zoek naar olifanten. We horen de olifanten en volgens de kapitein zitten ze echt vlakbij en hij manoeuvreert de boot verder het riet in. We horen ze inderdaad echt ze lijken heel dichtbij maar we zien ze niet door het hoge riet. De kapitein probeert het echt maar we zien ze niet dus varen we terug naar waar we zijn opgestapt. Het is een prachtig meer met aan de ene kant allemaal bergen en aan de andere kant zitten wij tussen de dieren.

Na het varen gaan we terug en gaan we alweer bijna avondeten, er is een buffet maar omdat wij de enige gasten zijn in het park is dat wel vreemd maar alles smaakt goed. Na het eten maken ze voor ons een kampvuur en zitten we nog even buiten tot het tijd is om naar bed te gaan. Morgen weer een lange dag, we worden om 6 uur aan het ontbijt verwacht.