Vrijdag

Vrijdag

Om 5 uur gaat de wekker want om 6 uur moeten we ontbijten. Eindelijk weer eens een warme douche in de ochtend is wel heel lekker! We zijn netjes iets voor 6 uur in de eethal maar nog geen ontbijt. Pas om kwart voor 7 is het ontbijt klaar en uiteindelijk gaat we pas tegen 8 uur rijden. Dat vind ik helemaal niet erg maar om 5 uur opstaan was dan niet echt nodig geweest. We mogen kiezen een korte route van 6 km waardoor we minder dieren zullen zien of een langere route van 25 km waar we dan wel meer kans hebben om dieren te zien. We zien veel dezelfde dieren als de dag ervoor alleen ook een paar verdwaalde buffels maar geen grote kudde. Het is erg koud zo in de ochtend en het dak van onze bus is open maar we vragen na een paar kilometer of het toch maar weer dicht mag!

We rijden het park uit en weer richting de grote weg. We gaan op weg naar de grens met Tanzania. Deze weg gaat over prachtige stukken nieuwe snelweg maar langs Tsavo dus we zien onderweg nog olifanten, zebra's en giraffes. Het is een mooie route maar ook 240km dus ik ben niet de hele tijd wakker. Tegen 12 uur komen we aan bij de grens, hier moeten we een Tanzaniaans visum kopen en alles gaat goed. We stappen over in een ander busje omdat de Keniaanse safari busjes niet mogen rijden in Tanzania. Dus ook een nieuwe chauffeur maar dit is maar een tijdelijke. Hij gaat ons naar Arusha brengen, dit is een wat grote plaats waar onze Toyota landcruiser klaar zal staan. Tanzania is duidelijk een rijker en voortvarender land dan Kenia. Het lijkt er wel veel op maar de wegen zijn beter en het is er net wat schoner. Het duurt nog bijna twee uur voordat we in Arusha zijn. Daar rijden een heel klein steegje in en vinden daar onze nieuwe auto en chauffeur/gids. We krijgen lunch vanuit een doosje maar wel netjes verzorgd. Tegen drie uur vertrekken we uit Arusha en gaan we naar Lake Manyara. Aan dit meer ligt ook een groot natuurpark met diverse dieren erin. We zijn er tegen 4 uur en we zijn niet de enige. Waren we in Tsavo nog zo'n beetje de enige auto, hier is het een af en aanrijden van safari bussen en blanke toeristen. Ik heb al 10 dagen niet zoveel blanken bij elkaar gezien. De toegang betalen duurt even dus we staan even net buiten het park te wachten. Ik had wel verwacht dat er in Tanzania meer toeristen zouden zijn (hier is immers geen terroristisch dreiging) maar zoveel had ik ook echt niet verwacht. Ik moet echt even een knop omzetten in mijn hoofd dat ik mij niet ga ergeren aan al die andere mensen. Die andere mensen (uit allerlei landen, ook Nederlanders) zien er trouwens allemaal erg safari uit. Ik zie allemaal afritsbroeken, berg schoenen en camouflage kleuren. Ik loop gewoon op slippers in een spijkerbroek en fel shirtje. We gaan het park in en het is voornamelijk een bos. We moeten constant uitwijken voor tegemoet komende busjes en jeeps. We zien apen en een aantal herten. Als we bij de vlakte voor het meer komen zien we ook zebra's en pumba's (aardvarkens). 1 hele zielige zebra die mankt loopt en de groep heeft hem al in de steek gelaten. We zien geen leeuwen maar die zullen hem vannacht wel grijpen.

We komen bij een bruggetje wat uitkijkt over een stuk water waar heel veel vogels zitten waaronder pelikanen. Ik heb nog steeds niets met vogels maar het hele bruggetje staat vol met misschien wel 50 blanken mensen in afritsbroeken en met hoedjes en petjes op tegen de zon. Ik weiger ook hier uit te stappen want ik hou hier echt niet van en het zijn toch maar vogels.

Het park valt verder een beetje tegen, ik had gehoopt meer te zien. Maar terwijl we richting de uitgang rijden (en Carel ruzie maakt met de chauffeur, das handig we moeten nog 4 dagen met deze gozer op pad) gaan we over een bruggetje en zien we opeens rechts een groep bosolifanten die door het water oversteken! Wat een prachtig gezicht zo in het bos die machtige beesten te zijn lopen. Er is ook een klein olifantje bij en je ziet de moeder die erachter loopt hem omhoog duwen met haar slurf. Die dieren zijn al zo indrukwekkend in het echt maar als je ze dan zo plotseling ziet midden in een bos en dan ook nog oversteken! Het is bijna magisch te noemen! Maarten en ik bespreken elke avond wat we het hoogtepunt van die dag vonden maar dat is voor vandaag nu wel gelijk duidelijk! Al snel staan er drie busjes achter ons maar dan zijn de dieren alweer het bos in gedoken. Dat is nog eens geluk hebben!

Onze overnachtingsplek ligt net buiten het park. We hebben weer een huisje maar ze hebben hier ook een grasveld waar wel 20 tentjes op staan. Ik had ook best in een tentje kunnen slapen maar ik ben toch blij dat we een huisje hebben!
Het eten is hier ook heel goed en we hoeven de volgende dag pas om half 8 bij het ontbijt te zijn, dat is voor ons uitslapen. Toch gaan we rond half 10 naar ons huisje en vast op bed liggen. Ik wist wel dat we veel in de auto zouden zitten maar we rijden zulke enorme afstamden over soms hele slechte wegen wat het toch allemaal best vermoeiend is en ik mijn slaap hard nodig heb.